थेंब

मी एक थेंब आहे
विशाल महासागरातला
स्वतःचे अस्तित्व नसलेला
तरीही अस्तित्व जपू पाहणारा

होप

अति काम गळून घाम
उपयोग काही नाही
फुकट सारा दिवस जातो
happy आम्ही नाही

सिगारेट चा कश
आणि कटिंग चा चहा
सतत सतत मिटिंग
आणि डेड लाईन ची हवा

काम काम अती काम
मिळाले त्यातून काय ?
घरचे सगळे विसरले
मित्र सारे पसरले

एक्स्ट्रा प्याकेज ची
ती कल्पना आम्हा भोवली
काम कसले कमी
आता जिम्मेदारी वाढली

रोज होई लेट नाईट
बोलणार तरी काय?
लाईफ चा तो मीटर
थांबणार कसा काय?

म्हणून जे सारं चालू आहे
तसच चालू द्यावं
होपलेस न होता
होप ठेवून जगावं

एक दिवस आपला येईल
नक्की आहे खात्री
तो पर्यंत आहे तसं घडू देणे
ही आपली ड्यूटि

मन

मन अथांग सागर
त्याला खडकाचा किनारा
कधी शांत शांत सारे
कधी तुफानश्या लाटा

मन अथांग सागर
दूर क्षिताजा पार गेला
कवेत घेवून सूर्या
अस्ताला नेणारा

मन अथांग सागर
त्याला छप्पर आकाशाचे
कधी स्वच्छ स्वच्छ सारे
कधी अंधारून आलेले

मन अथांग सागर
त्याला चंद्राची ती ओढ
अशक्य जरी काही
त्याला उंच उंच उधाणे

मन अथांग सागर
त्याचा ठाव ना कुणाला
अथक प्रयत्ना नंतरही
एक प्रश्न चिन्ह मोठे

मन अथांग सागर
धरणीला बिलगलेला
जरी बांध नसे त्याला
किनाऱ्याने बांधलेला